Ik plan altijd, behalve als ik dat niet doe. Het leuke van mijn plannen is dat het altijd anders gaat dan gepland. Als ik niet plan, gaat het nooit anders dan verwacht. Volg je me nog een beetje?
Kijk, ik heb dan een schilderij in mijn hoofd met een paarse achtergrond en knalgele vormpjes. Eigenlijk zijn het de bloemetjes die al zeker een jaar bovenop onze kast staan, waar ik dan plots een paarse achtergrond bij zie. Wat gebeurt er dan? Ik pak een schilderij waarover ik niet zo tevreden ben met een gele achtergrond. Ik pak een pot paarse verf en schilder er overheen. Na de eerste laag zie ik dat er nog een laag nodig is, en dat gaat zo zes lagen door. Maar echt paars wordt het niet, wel een diepe donkere achtergrond die in het zonnetje nog wel door kan gaan als een diepzinnig soort paars.
Ik teken mijn bloemetjes erop en denk; “goh het is best bruin”. Maar ja, eenmaal begonnen keer ik niet meer om, zeker niet na de zes lagen waar ik de dag ervoor mee begonnen.
Ik raak er dan heilig van overtuigd dat het bruin moet zijn, iets wat ik normaal nooit, maar dan ook echt nooit zou hebben gekozen. Het doet mij namelijk denken aan zware eikenhouten meubels met koperbeslag en hondengeur.
Wat ben ik dan blij dat het helemaal mis gaat als ik het eindresultaat zie!
Zoals Hannibal van The A-Team zegt : “I love it when a plan comes together” zeg ik: “I Love it when a plan takes over”.
Trouwens, over de craspedias, die gele bolletjes, verwonder ik mij altijd. Ze blijven precies hetzelfde met of zonder water. Ik kan nu naar wikipedia en dan weet ik precies hoe en wat, maar ik weet het liever niet. Dan ben ik nog steeds zo blij dat de bolletjes er nog staan als alle andere bloemen allang de geest hebben gegeven.
CRASPEDIA
Acryl op MDF met epoxy (moet nog gebeuren)
122 x 46 cm
Craspedia komt maandag op de website. Als je al info wilt, stuur mij dan een mail.
