Nr 1. Inception – Het begin
Met Stillness in Concert ga ik terug naar de bron, mijn jeugd in de Bijlmer. Als kind zat ik uren in mijn kamertje te luisteren naar de muziek van Scarlatti, Mozart, Baden Powell en Bach. Betoverend en vervreemdend vond ik het, deze muziek uit een ander universum. Opstijgend uit de subtiele groefjes van een ronddraaiende plaat als damp uit de kieren van een vulkaan. Het was een wereld waar ik plotseling binnen tuimelde, met de afbeelding op de hoes als een postkaart uit een ver land. De afbeelding en de muziek vormden spannende, verdrietige of romantische verhalen, afhankelijk naar hoe ik mij voelde. Als ik dan uit het raam keek en de boomtoppen afgetekend zag tegen de grijze betonnen woonblokken, of als het donker was en de lichtjes van de auto’s op de ringweg voortbewogen kwamen deze twee werelden samen en versterkten elkaar in de vervreemding. Mijn borstkas voelde soms te klein voor het grote gevoel dat mij overspoelde.
Ook als ik overdag op mijn fiets naar school of muziekles ging weerklonken er flarden van de muziek in mijn hoofd en maakten het beeld van de flats, met haar balkons en galerijen tot de windmolens van Don Quichotte. De symmetrische infrastructuur, ontworpen om niet te verdwalen, veranderde in een spannende route, de rechte kanalen en betonnen bruggetjes als een avontuurlijk mordent.
Mijn fietsbanden suisden melodieus over het asfalt, aangevuld met de subtiele tikjes van het grind dat over het pad lag als haar op een kalend hoofd. De flarden kaseko uit de boxen van een flat, de drone van laagvliegend vliegverkeer, de zangtraining van Surinaamse vogeltjes, de Twa Twa’s, en mijn innerlijke platenspeler vormden samen een overvloedig contrapuntische reis.
Klik op onderstaande afbeelding om het nummer Inception te horen.
Binnenkort verschijnt het blog van Nr.2 Verwevenheid – Intertwining.
