Afgelopen zaterdag was ik samen met Maryse Knook, directeur bij OSB Amsterdam, bij EenVandaag op NPO1 om het te hebben over passie, verpakt in het onderwerp Beroepstoeslag bij scholen in achterstandswijken. Onderaan kun je het 5 minuten durende item bekijken.
Mijn verhaal achter de samenvatting op Een Vandaag is de switch van hoofdvakdocent, orkestleider, theorie en geschiedenisdocent aan het conservatorium naar docent beeldende vorming aan het voortgezet onderwijs. Ik raad het iedereen aan, om na een lang dienstverband, uit de comfort zone te stappen. Loskomend van lang getreden paden, waar alles zo’n beetje voorspelbaar is geworden.
En, eerlijk is eerlijk, er was een ‘toxic’ werkomgeving ontstaan, die ik niet kon veranderen. Mijn opgeruimde geest wil nog weleens zaken onder het tapijt schuiven, maar dit speelde mee. Het enige wat je dan kan doen is: loslaten. Loslaten en vertrouwen hebben in je kennis en kunde en je talent.
Ook vergrijzing op de werkvloer speelde een rol. Tijdens mijn lange dienstverband zag ik natuurlijk ook wel dat op de conservatorium-kerstborrels de docenten steeds ouder werden. Dat is natuur wettelijk vastgelegd, het ouder worden. Ik ontkom er ook niet aan. Volgens Einstein is het te stoppen door met de snelheid van het licht op safari te gaan in het heelal, maar dat is nog niet voor ons weggelegd. Naast het grijs, zag ik ook de gezapigheid proportioneel meegroeien, en op een zeker moment gingen mijn luikjes piepend en knarsend open.
Dit wil ik niet, maar wat dan wel. Het gevoel besloop mij dat ik heb als ik een ouder echtpaar zag lopen met hetzelfde kapsel en dezelfde regenjassen. Ik weet, het is helemaal niet zo erg als mensen zo gek zijn op elkaar dat er een symbiose ontstaat. Alleen ik trek dat niet en neem mijn gevoel daarover serieus. Werk aan de winkel, want verandering gebeurt niet zomaar. Althans veranderingen die ik wil, want ik kan er een hoop verzinnen die ik niet zou willen en zomaar kunnen ontstaan.
Terwijl ik hierover zat na te denken bedacht ik dat verandering een interessant thema is, want het is natuurlijk niet de bedoeling dat je alles overboord gooit en weer met vierkanten wielen rondjes gaat rijden. Nee, verandering is een geleidelijk proces van ont-wikkeling. Alle onzin die je jezelf hebt opgespeld of die je van anderen hebt gehoord over identiteit, carrière-tijgeren, verlangens en ga zo maar door, daar is geen plek meer voor als je tot je kern afgepeld wilt worden. Forget it!
Volg jouw vlam. Maar hoe dan?
Ik word ongelofelijk blij van bepaalde dingen zoals schilderen, frutselen, zagen, schuren, schroefjes uitzoeken, door de bouwmarkt lopen, ganzen en meeuwen zien en horen overvliegen, fietsen op een e-bike over Terschelling, connecties maken met ondernemers, naar de ondergaande zon kijken, mensen dingen leren en vertellen. Mensen inspireren.
Door deze blije dingen (Bob Ross) serieus te nemen ben ik terecht gekomen op de super coole middelbare school OSB Amsterdam. Keuzes maken vanuit dingen die je blij maken. Voilà.
Trouwens, ik ken ook veel docenten die wel het vuurtje hebben behouden na een aanzienlijk lang dienstverband. Keep that fire burning!
