Over Stillness in Concert – Soloconcert
De afgelopen decennia heb ik vooral opgetreden in ensembles en orkesten, veel gereisd en altijd bezig met groepsprojecten. Des te meer mensen ik kon betrekken bij mijn ideeën, des te beter. Avonden met orkesten van zeker 10 tot 20 musici, wekelijkse programmering vanuit TangoJazz Land van concerten met jazz, klassiek, tango, latin, poetry en spoken word. Daarnaast lesgeven aan Codarts (Rotterdams Conservatorium), tweewekelijkse orkestlessen in Amsterdam en zomerse orkest workshops in Frankrijk. Het kon niet op. Toen brak corona uit en viel alles stil.
In plaats van een spreekwoordelijke luchtzak, bleef ik zweven en zag de aarde vanaf een afstand zoals je ervaart als je in een vliegtuig zit. Alles klein en betekenisvol vanwege het grotere geheel.
Twee jaren lang heb ik uren doorgebracht in mijn atelier terwijl ik vluchten sterns, meeuwen, kraanvogels en ooievaars schilderde. Niets anders dan de verf, het doek en het veranderende licht. Ik kijk daar op terug als een intens gelukkige periode en deze ervaring neem ik mee in mijn solo concerten, waarbij de composities zijn gebaseerd op klassiek, minimal, jazz en tango.
Tijdens deze concerten voelt het nog sterker dan ooit dat optreden een samenspel is tussen mij en het publiek, waarbij ik dankbaar ben voor het publiek dat open staat voor het ontvangen van mijn toewijding. Synergie, zoals Stephen Covey het definieert: ’De meerwaarde van het geheel ten opzichte van de delen. De relatie die de delen met elkaar onderhouden, is zelf ook een deel. Niet zomaar een deel, maar het krachtigste en opwindendste’.