Nr 2. Intertwining – De verwevenheid
De binnenstraat. Concreter kan een samenvoeging van woorden niet zijn, volledig in de architecturale geest van het gewenste Utopia, de Bijlmer. De binnenstraat, een openbare gang op de eerste verdieping die beide woonblokken van de flat verbindt, bedacht als een bruisende promenade vol vertier. Een grotere tegenstelling was uiteindelijk niet mogelijk. Waar geen gras groeit, vind je de schoonheid in de potentie. Als het slecht weer was brachten wij uren door in de lange lege gangen van beton, staal en glas. Alles werd onderzocht. De brievenbussen, ogend als miniatuur flats van metaal en verdeeld over de binnenstraat, stonden op pootjes en hadden een puntdak. Omdat niets puntig was in onze omgeving, behalve de tanden van de buurman, sprak dit tot de verbeelding. Ze waren voor ons zoals kluisjes gevuld met gouden munten uit een piratenfilm en wij lazen elkaar de namen voor die op de brievenbussen stonden om te fantaseren over hun leven en afkomst. Soms kwam er een naam voorbij die wij kenden van school of uit de buurt.
Verderop in de binnenstraat stond een groot houten kunstwerk, een soort letterbak waar je doorheen kon kijken. Omdat we geen idee hadden waarom het daar stond en wat voor functie het had, gaf het ons een sereen soort fascinatie. Heel anders dan de grote afvalruimtes met containers op wielen, verscholen achter klapdeuren waar een intense geur doorheen sijpelde. De letterbak had ook een geur en glansde, en wij verstopten er onze gevonden schatten in en de briefjes aan elkaar geschreven in geheimschrift. Eens in de zoveel tijd werd de letterbak gepoetst en dan waren we alles kwijt. Als kinderen konden wij in de binnenstraat volop onze fantasie de vrije loop laten.
In de avond was de helverlichte en verlaten binnenstraat een catwalk voor prooi.
Klik op onderstaande afbeelding om het nummer Intertwining te horen.
Binnenkort verschijnt het blog van Nr.3 Soul Song (for Janny)
