Is This Art

Als je ergens kort verblijft is alles intenser, en met het juiste gezelschap alleen in het positieve. Na drie dagen Maastricht had ik absoluut geen zin om naar Amsterdam af te reizen, ik voelde ons als een Koninklijk paar op Michelin-sterrentocht. Ik zag mij al helemaal vlammen in deze stad met haar ambachtelijke winkels en uitnodigende cafe’s en restaurants, waar zelfs de ‘koopgoot’ met global shops elegant is. Ik moest de neiging onderdrukken om niet op de historische muren te kloppen om te zien of ze wel echt zijn. ‘Stel je toch eens voor dat ik hier een showroom met werkplaats zou hebben’, ging door mijn hoofd. Ze zijn hier iets minder van de Black Power Woman en meeuwen, maar voilà, improvisatie op thema’s is my middle name. Cross Dressende Ridders, Funky Kaasjes, High Brow BlingBling en Magic Tables, you name it.
Tussen het dagdromen door zijn we naar het Bonnefantenmuseum gegaan, ook zo’n imposant gebouw, en bijna helemaal leeg waardoor het bijna als een privé audiëntie aanvoelde.

Als kind vond ik de restauratie de meest begeerde plek van het museum en later is dat niet veel veranderd, op enkele musea na. Wat deze musea overeenkomstig hebben is ruimte en een selectief aanbod. Ik voelde mij vaak als een bal in een flipperkast in een Winkelcentrum-Museum, niet in staat om rustig van de ene ruimte naar de andere te zwerven maar als een angstig hert racend naar dat ene schilderij om dan met kloppend hart weer terug te huppen naar de uitgang. Je voelt ‘m al, het Bonnefantenmuseum was niet alleen leeg maar had ook een keuzestressloos aanbod.

Grayson Perry en Margaret Kilgallen vond ik geweldig. Grayson Perry heb ik beter leren kennen door het programma Man en Kunst van Lucas de Man, waarin hij spreekt over zijn tapijten en aardewerk in relatie tot maatschappelijke issues. Hij noemt zichzelf “een pottenbakkende travestiet” en is kritisch over een klimaat waarbinnen men zich verschuilt in het eigen gelijk. Ik zou willen dat ik zo’n buur had om regelmatig kopjes thee bij te drinken en het te hebben over van alles en nog wat.

Bij Margaret Kilgallen voelde ik mij ook direct thuis. Alsof je ergens arriveert dat je bekend is. De grote werken als billboards, en de kleine mooie grafische tekeningen op papiertjes, hout en boekomslagen. Volgens Stijn Huijts, de artistiek directeur van het Bonnefantenmuseum, twijfelde men of het wel kunst was wat Margaret maakte vanwege het sterke grafische karakter. Gelukkig heeft de kunst ghetto het niet altijd voor het zeggen.

Op weg naar de uitgang kwamen we voorbij de innovatieve filminstallatie van BLKNWS (black news) van de Los Angeles-kunstenaar en filmmaker Kahlil Joseph. Dit was mind-blowing. Gelukkig stond er een rode bank om in weg te zakken terwijl het ene verontrustende beeld na het andere een fantastische groove vormde van de gewelddadige geschiedenis in de naam van de machthebbers van de USA.

Ik werd de volgende ochtend wakker met drie woorden: Is This Art. Een inspirerend trio om je af te vragen bij alles wat je om je heen ziet, maar dan zonder oordeel. Geloof me, het opent een verbeeldingskracht gelijk aan E = mc^2.

Is This Art

Fine Art Prints op Dibond 40 x 40 cm
€425